Het absolute Misty Fields hoogtepunt van topfotograaf Dave van Hout
Nog maar een week! Na drie (!) jaar gaat het volgende week dan eindelijk gebeuren: ons vijftien jarig jubileum. De muzikale vooruitzichten zijn meer dan goed, maar voordat we los gaan volgende week gaan we nog een keer terug in de tijd met het hoogtepunt in vijftien jaar Misty Fields van topfotograaf, vriend van het festival en vaste bezoeker Dave van Hout:
‘’Toen de vraag kwam of ik mijn hoogtepunten van Misty Fields kon noemen was het wel even graven in de grijze massa. Alcohol en corona maken de herinneringen allemaal wat Fuzzy. Daarbij is 3 dagen Misty Fields voor mij elk jaar weer 1 groot hoogtepunt. Het enige festival waar ik niet wil werken als fotograaf. Gewoon omdat het zo’n verrekte vet festival is om met een biertje in de pootjes nieuwe bandjes te ontdekken. Alles klopt. Van locatie, eten, sfeer tot natuurlijk de muziek. Het heeft alle ingrediënten zoals een festival moet zijn. Echt een ontdekkingsfestival waar je bandjes nog kan zien vlammen die net onder de radar zitten voordat ze worden opgepikt door de grotere festivals. Daar heeft de boeker Marco echt een neusje voor. Geen massa’s mensen die dicht op elkaar gepakt staan. Heerlijk ruim staan tussen de bomen en natuur. Na het eerste bezoek was ik meteen verkocht. Vertel het daarom ook vooral niet verder dan kan Misty Fields blijven zoals het is.
Hoogtepunten dat werd gevraagd. Een show die me nog goed bijstaat is die van Indian Askin in 2016. Wat ging het los in de kleine tent. Heb de band meerdere malen gezien maar deze show spuwde vuur en stak met kop en schouders boven alle andere shows uit die ik van ze had gezien. Publiek op het podium. Zanger Chino Ayala al surfend met gitaar bovenop het publiek. De kleine tent ontplofte. King Khan and the Shrines in 2017 en King Salami and the Cumberland 3 in 2019 kan je dat hoogtepunten noemen? Misschien niet maar juist dit soort cult bands die je met een gefronste wenkbrauw en een grote glimlach bekijkt vormen de perfecte mix. Dus voor mij zeker hoogtepunten waar ik glimlachend naar terugkijk.
Editie 2019 was wat mij betreft helemaal een muzikaal topjaar voor Misty Fields. Misschien omdat ik die editie op een of andere reden wat bewuster heb ervaren. Het nooit verzakende Claw Boys Claw met een crowdsurfende John Cameron was een hoogtepunt. Het vrolijke aanstekelijke en uber-enthousiaste Sports Team maakte ook echt indruk. Frankie and the Witch Fingers gewapend met de gitaar onder de oksels zoals het een echt typisch Misty fields bandje betaamd heeft mij ook erg verrast. Het Franse Slift paste ook helemaal in mijn straatje. Veel psychedelisch mooi opgebouwd gitaar geweld. Ze namen me echt mee op een trip. Zo’n band waar je lekker in je eigen bubbel kan komen en de rest even om je heen vergeet. Zoiets klinkt leuk op plaat maar veel bands die naar Asten-Heusden trekken die moet je echt live zien en ervaren. Wat ik ook een echte parel vond is de Ierse post-punk band The Murder Capital.
Weer een typisch voorbeeld van je bands op het juiste tijdstip boeken voor ze echt doorbreken. Dat optreden had zoveel energie. Je werd letterlijk naar het podium gezogen.
Er zijn nog zoveel andere bands die ik zou kunnen noemen. Voor nu richt ik me weer op de verrassingen die ik in september voor mijn neus krijg. TV Priest, en The Lounge Society zijn bands die ik sowieso wil gaan bekijken. De rest laat ik weer als een warme muzikale deken over me heen komen.